Αθήνα, 16 Μαρτίου 2019
Ολοκληρώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 16 Μαρτίου, μετά από πλούσιο διάλογο, πολλές τοποθετήσει και τη δευτερολογία του Προέδρου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Γιώργου Α. Παπανδρέου, η πανελλαδική συνάντηση εργασίας των στελεχών, με την ψήφιση των ακόλουθων τριών ψηφισμάτων:
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
Α. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα στη Νέα Ζηλανδία έχουν μια ευρύτερη σημασία. Είναι ένα σήμα κινδύνου, που οφείλουμε να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη.
Στις μέρες μας εδραιώνεται, με δραματικά για τον άνθρωπο αποτελέσματα, ένας τύπος διακυβέρνησης που απροκάλυπτα αδιαφορεί για τα δικαιώματα, εφαρμόζει τον πολιτικό αυταρχισμό, οικοδομεί κλειστές κοινωνίες, στις οποίες τα δικαιώματα καθίστανται αχρείαστες πολυτέλειες.
Υπάρχει ένα πολιτικά ευδιάκριτο, σαφές, οριοθετημένο νήμα που ενώνει τις ΗΠΑ του Trump, τις ακροδεξιές κυβερνήσεις της Ουγγαρίας, της Αυστρίας, της Πολωνίας, τις τρομοκρατικές επιθέσεις με ρατσιστικό κίνητρο στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, αλλά και στο νότιο ημισφαίριο, με πρόσφατο μόνο παράδειγμα αυτό της Νέας Ζηλανδίας. Η ρητορική της επανεθνικοποίησης της πολιτικής των κρατών, η άνοδος του δημαγωγικού λαϊκισμού, το ρατσιστικό, ξενοφοβικό αφήγημα που υιοθετήθηκε στον πολιτικό λόγο, «νομιμοποιούν» το λόγο και τις πράξεις κτηνώδους οργής, δυστυχώς ακόμα και βίας.
Η τρομοκρατική επίθεση στη Νέα Ζηλανδία, δεν μπορεί να χωρέσει σε συμψηφισμούς, ούτε πολιτικής ούτε σαφώς ιστορίας. Είναι η απόλυτη αποκτήνωση του ανθρώπου, είναι η έμπρακτη εφαρμογή του homo hominis lupus est.
Η άκρα δεξιά ανεβαίνει παγκοσμίως, διότι οι δυνάμεις που πρέπει να την περιορίσουν, τη χαϊδεύουν και τη φοβούνται. Αντί να θέσουν την άκρα δεξιά ενώπιον των ιστορικών, πολιτικών, και κοινωνικών ευθυνών της διάλυσης που φέρει σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, απλώς την παρατηρούν.
Η απάντηση σε όσους προωθούν την επιστροφή στην κοινωνία της ζούγκλας ή την υπονόμευση της δημοκρατίας ή ακόμα και τη βία στην πολιτική ζωή, είναι,
η μάχη για μια ουσιαστικά λειτουργική συμμετοχική δημοκρατία,
η μάχη απέναντι στην υπερσυγκέντρωση πλούτου και εξουσιών σε οικονομικές ελίτ και αυταρχικές προσωπικότητες.
Απαιτείται η επαναφορά του πολιτικού λόγου, της συμμετοχής, της αυτονομίας της πολιτικής και των πολιτών με γνώμονα στις αρχές και τις αξίες του ανθρώπου.
Πιστεύουμε στη δύναμη της ειρήνης, και της ειρηνικής επίλυσης των συγκρούσεων, στην προώθηση της αναπτυξιακής συνεργασίας και στην ενίσχυση της αλληλεγγύης και της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης για ένα κόσμο όπου υπάρχει σεβασμός στους διαφορετικούς πολιτισμούς, για μια κοινωνία ανοιχτή, συμμετοχική, όπου όλοι ανεξάρτητα από θρησκεία, εθνικότητα, σεξουαλικό προσανατολισμό, θα συμβάλουν δημιουργικά, με ανοιχτούς ορίζοντες, καινοτόμες ιδέες και πολιτικές.
Και,
Μαζί με την αλληλεγγύη μας προς τις οικογένειες των θυμάτων και του λαού της νέας Ζηλανδία, σηκώνουμε τη σημαία της δημοκρατίας της ελευθερίας και της ειρήνης.
Β. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Για να αλλάξουμε την Ελλάδα, οδηγός μας δεν μπορεί παρά να είναι, τα διδάγματα από την κρίση και η στρατηγική επιλογή της προοδευτικής αλλαγής.
Η έξοδος από τα προγράμματα προσαρμογής δεν σημαίνει και το τέλος της ελληνικής κρίσης. Ιδιαίτερα, σε ό,τι αφορά την Ελληνική κοινωνία.
Δυστυχώς, σε αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, πολύ λίγος λόγος γίνεται για τις αιτίες της κρίσης. Η Νέα Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει τις ευθύνες της και πορεύεται με τη λογική, ας συνεχίσουμε απτόητοι με το ίδιο παραμύθι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύει με τις πολιτικές του τον πελατειασμό, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, οδηγούμενος από την αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αλλά και στο δικό μας χώρο, παρασυρόμενοι συχνά από την πίεση της επικαιρότητας, δεν θυμίζουμε αρκετά το έργο μας και την ιστορία μας, μια ιστορία που δεν αποτελεί παρελθόν αλλά καθορίζει το μέλλον.
Μερικά διδάγματα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε:
– Οι πολιτικές της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή και της Νέας Δημοκρατίας, συνέβαλαν καθοριστικά στο να γίνει η Ελλάδα ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης όταν η παγκόσμια οικονομική κρίση άγγιξε την Ευρώπη. Με αλόγιστες πολιτικές, απόκρυψη των στοιχείων και στήριξη από τη συντηρητική Ευρώπη.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, όταν ξέσπασε η κρίση, αρνήθηκαν την όποια εθνική συνεννόηση, βγάζοντας τον κόσμο στις πλατείες και διχάζοντας την Ελληνική κοινωνία, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος και διαπραγματευτική δυνατότητα με τους εταίρους.
– Με ευθύνη και τμήματος του δικού μας χώρου, έπεσε η κυβέρνηση του 2009-11, που είχε ψηφιστεί από μια μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, με μια ατζέντα πρωτόγνωρων μεταρρυθμίσεων.
– Η συντηρητική Ευρώπη άργησε να αντιδράσει απέναντι στους κερδοσκόπους και όταν αποφάσισε να στηρίξει την Ελλάδα πρόταξε την αυστηρή λιτότητα έναντι των μεταρρυθμίσεων.
– Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που στην πρώτη φάση της κρίσης μιλούσε για «σκίσιμο των μνημονίων», «Πινοσέτ» και σωτήρες από το εξωτερικό, με τους χειρισμούς της ως κυβέρνηση, δημιούργησε τεράστια ζημιά στην ελληνική οικονομία και συνέβαλε, ενώ ήμασταν η πρώτη χώρα που μπήκε σε πρόγραμμα, να βγούμε τελευταίοι. Ο Αλέξης Τσίπρας άργησε πολύ να παραδεχτεί ότι η αποχώρηση από την Ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική για τα πιο αδύναμα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας.
– Η Ελληνική κοινωνία δεν θα βγει από την κρίση αν δεν αλλάξουμε ριζικά το πελατειακό πολιτικό και οικονομικό σύστημα που καταδυναστεύει τη χώρα. Δεν θα βγει από την κρίση, αλλά υπάρχει και περίπτωση να ζήσουμε το μύθο του Σίσυφου, αν οι επόμενες κυβερνήσεις συνεχίσουν να πορεύονται με την παλιά λογική, που μας οδήγησε ένα βήμα από μια εθνική καταστροφή.
– Χρειάζεται να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεταρρυθμίσεων που ξεκινήσαμε το 2009-11 και να τις υλοποιήσουμε αποφασιστικά. Να συγκροτήσουμε ένα αξιόπιστο και συνεκτικό σχέδιο για την Ελλάδα των επόμενων είκοσι χρόνων, που θα αντιμετωπίζει τις προκλήσεις για τη δημοκρατία, την απασχόληση, το περιβάλλον, την ενέργεια, τις συνέπειες της Τετάρτης τεχνολογικής επανάστασης, της τεχνητής νοημοσύνης, της ρομποτικής, της μετακίνησης πληθυσμών, της αλλαγής των γεωπολιτικών ισορροπιών.
Ως δημοκράτες και σοσιαλιστές, πιστεύουμε βαθιά στην ανάγκη μιας προοδευτικής πορείας για τους Έλληνες και τη χώρα, όχι από παραταξιακό καθήκον, αλλά γιατί είναι αναγκαία για τη χώρα.
Η συντήρηση, όποιο χρώμα και αν έχει, έδειξε ότι είναι μέρος του προβλήματος.
Εμείς, δείξαμε ότι έχουμε και πρόταση και βούληση για να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση μιας επόμενης βιώσιμης πορείας.
Γ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΨΗΦΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη είναι σημαντικές για την Ελλάδα αλλά και για όλο τον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια στα ευρωπαϊκά όργανα κυριαρχούν οι νέο-φιλελεύθερες, συντηρητικές δυνάμεις.
Ποιες ήταν οι επιπτώσεις αυτής της ηγεμονίας;
– Ενισχύθηκε η τάση της επανεθνικοποίησης των πολιτικών σε βάρος της αξίας της αλληλεγγύης, κάτι που νοιώσαμε και στο πετσί μας την εποχή που ξέσπασε η κρίση.
– Μπήκε σε δεύτερο πλάνο κάθε συζήτηση για τη δημοκρατική μετεξέλιξη των ευρωπαϊκών θεσμών προς όφελος μιας ατζέντας που προτάσσει το πως θα είμαστε πιο ασφαλείς αλλά σε μια Ευρώπη κλεισμένη μέσα σε τείχη.
– Αποενοχοποιήθηκε η ρατσιστική, φασιστική ρητορική ηγετών τύπου Όρμπαν και φτάσαμε σε ένα σημείο όπου ο Ιταλός Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι, επαινεί δημόσια τον Μουσολίνι.
– Σταμάτησε η προσπάθεια για να γίνει υποχρεωτική η εφαρμογή από τα κράτη μέλη, όχι μόνο κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά και πολιτικών για τα κοινωνικά δικαιώματα, την προώθηση των ίσων ευκαιριών και την καταπολέμηση των ανισοτήτων.
Οι πολιτικές αυτές αποτελούν απειλή για το Ευρωπαϊκό όραμα, το ευρωπαϊκό μοντέλο, το κοινωνικό συμβόλαιο που προώθησαν οι προοδευτικές πλειοψηφίες και έκανε ζηλευτό από άλλες περιοχές του κόσμου αυτόν το συνδυασμό ανάπτυξης, δημοκρατίας, κοινωνικής πρόνοιας. Ένα συμβόλαιο που διασφάλισε τη συνοχή των κοινωνιών και αποτέλεσε τη βάση για μια μακρά, ειρηνική, δημοκρατική και δημιουργική.
Οι συντηρητικές πολιτικές δίνουν έδαφος σε μία ευρωπαϊκή εκδοχή του δόγματος Τραμπ, με παράλληλη ανάπτυξη μίας άκρας δεξιάς που έχει μεταλλαχθεί και δεν απαιτεί πλέον την αποχώρηση των κρατών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά την κατάληψη και τη ναρκοθέτηση της εκ των έσω.
Αυτόν τον κίνδυνο οφείλουν να αντιληφθούν και να ιεραρχήσουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές οι δυνάμεις της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, των προοδευτικών Πράσινων και Φιλελεύθερων, για να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος εξαρτάται από τους δικούς μας αγώνες. Μέσα από κινήματα γυναικών, νέων, οικολόγων, υπερασπιστών των δικαιωμάτων, αλλά και των δικαιωμάτων των μεταναστών, που έκαναν την Ευρώπη πατρίδα τους. Από τον καθένα από μας εξαρτάται το αν θα μπορέσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο να κάνουμε πραγματικότητα ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, για ένα πράσινο, βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.